Vi som voks opp i Sunnfjord under krigen fekk svært lite av daning, og endå langt mindre av dannelse. Eg vil seie at den kulturelle kapitalen nærmast var negativ. Radioen hadde tyskarane reist med. I lokalavisa Firda stod ikkje stort anna enn sirkulære frå Terboven, på tysk og riksmål, og så nazi-propaganda; så den sa han far opp. Under heile krigen kom der berre ein reisande med film til framsyning. Filmen var Synnøve Solbakken; men kva hjelpte det, når aktørane snakka svensk? I mi heimbygd snakka både prest og dokter dialektprega nynorsk. Resultatet var at nesten ingen hadde høyrt eit ord anna enn sunnfjordmål, før lenge etter at vi var konfimerte og kom til Bergen, «Byen», som dei sa.