Dei siste åra har Kjartan Fløgstad prioritert ulike typar sakprosa framfor fiksjonskunsten. Av romanar er det blitt berre éin i det nye årtusenet, medan talet på sakprosabøker er heile fem. Følgjer Fløgstad ein allmenn dragnad i det litterære livet mot såkalla «røyndom»? Spørsmålet er uvesentleg. Når ein har med sterke forfattarskap å gjere, er skiljet mellom fiksjon og røyndomsprosa eit heilt overflatisk skilje. Uansett står Fløgstad trygt som ein av dei store prosakunstnarane i Norden etter krigen.