Ilan Halevi er ein av dei beste israelarane, ein mann som gjorde det rette valet. Essayet hans – «Sionisme og antisemittisme; enda en gang» (prenta i Klassekampen torsdag 1. april) – er også godt og stort sett korrekt. Men det er eit par poeng som kan og bør diskuterast på kameratsleg vis. Den viktigaste feilen til Halevi er at han går god for ein tese som er imøtegått mange stader: Chomsky sin teori om at det ikkje er «halen som lograr med hunden». Han skriv «'Lobbyens' makt over USAs politikk ville hatt liten virkning uten alliansen med de hvite kristne, evangelistene og de gjenfødte, det samme republikanske ultrahøyre som svekket Clinton med Lewinsky-saken og organiserte valgsvindel-kuppet som ga Bush makten».Men faktum er at Clinton stod like mykje i gjeld til den jødiske lobbyen, og det kjem også John Kerry med sine nyoppdaga jødiske røter og opne støtte til Israel til å gjera. Det er intellektuelt uredeleg å presentera det republikanske partiet som den einaste støttespelaren for sionisme og Israel. Sjølv om demokratane er fiendar av «det samme republikanske ultrahøgre», er dei enno meir knytt til Israel og får hovuddelen av jødiske røyster og jødiske pengar. Ifølgje israelske kjelder får dei opp mot 70 prosent av valkampbidraga sine frå jødar, jødar står for berre 35 prosent av bidraga til republikanske kandidatar.