Sjølv meiner eg det er gale å planleggje militære aksjonar der det på førehand er avgjort at dei som deltar skal døy. All frigjeringskamp betyr både tap av liv og andre store offer. Eg synest likevel at aksjonar bør planleggjast slik at den som slåst har ein sjanse til å overleve. Men eg – som aldri har levd i eit okkupert land – sluttar ikkje å støtte kampen mot framand okkupasjon, fordi om eg både er usamd i nokre av kampmetodane og om mange av dei som slåst mot okkupanten, har andre politiske mål enn meg. Eg lurer på kva Line Bråthen (Klassekampen 7. januar) meiner om den norske motstandsmannen som ofra livet sitt for å ta livet av ein av dei mest forhatte gestapistane i Trondheim for om lag 60 år sia. Som motstandsrørslas infiltrarør hadde han fått seg jobb som privatsjåfør hos okkupanten. Han følgde ordre og ofra sitt eige liv for å drepe ein av dei som motstandsrørsla ville likvidere. Han køyrde bilen utfor eit stup.