Endelig slår det meg, flere måneder etter endt lesing, at strukturen i Don DeLillos roman av året, «Cosmopolis», er henta fra rappen. En raplåt er, stort sett, bygd opp av lange ordrike vers (noen ganger: vers på vers), avbrutt av langt kortere, mer melodiøse refreng. Gjerne om liv og død. En raplåt er sånn en ekstrem insistering. Likedan med «Cosmopolis». Den er en ekstrem insistering. Den er en raplåt. Boka mangler selvsagt beat og bass. Men vers og refreng er på plass. Om liv og død.