Du er mann, du har hatt ei uforpliktande ungdomstid, ei uforpliktande studietid, eit uforpliktande sexliv. No står du der med din juridiske embetseksamen. Alvoret skal byrje. Arbeid, edru i veka og fast dame. Normløysa må haldast frå livet. Men gradvis og etterkvart sig det innover deg: Det var då for faen ikkje dette eg ville. Motsett: Du er dame, du var flink og flittig på skulen, flink og flittig på universitetet. Du fekk deg arbeid. Det har i grunnen kome lett til deg i det nye, likestilte Noreg. Men det har teke tid, mykje tid. No sit du der midt i 30-åra. Og det går ikkje like lett lenger. Du har dårleg tid, men det vil seg liksom ikkje, den store kjærleiken kjem ikkje. Og du må ta den mannen som byr seg fram. For høyr, høyr den biologiske klokkas kling klang.