Då me vakna var det eit nytt ljos i romet, og ute var det heiltupp kvitt. Um natti hadde snjøen lagt seg. Eit tungt grått skydekkje hekk att etter å ha tømt seg yver oss, og det var kaldt i bui. Ei gisten gamal stølsbu, men taket var tett – bølgjeblektak. I tvo dagar no hadde me drivi med ettersank, og me hadde skåregjenge fjelli og åsane her inne på langstølen for å vera visse på at sau inkje stod att og snjøga fast når vetteren sette inn. Frå langstølen var det eit par timars snøgg gonge åt nærmaste bilveg. Og me hadde ingenting sett eller høyrt. Og i dag esla me oss heim.