Olav Duun var ein stor diktar. Men på eitt punkt var han ikkje likare enn til dømes William Shakespeare og Kjartan Fløgstad: Ingen av dei gjekk av vegen for blødmer, til og med av det mest barnslege slaget. Så når Duun ville harsellere med ein viss type puristiske målmenn (som kritiserte Duuns språk), så let han sin evige antihelt, klokkaren Mikjel Vikesylt, seie: «Det var ei keidarleg avfæra!» Det var den same Vikesylt som alt i 1920-åra sa at «det har kome mentalitet i tidsånda!» Kven som var profet, Duun eller Vikesylt, veit eg ikkje. Men i alle fall var dette 50 år før franske intellektuelle fann opp mentalitetshistoria.